متن آهنگ گلدونه یخ زده از حمیدرضا پیروزنیا

غنچه ای در آرزوی یه بهار بی زمستون
خسته از تکرار ایام پا گذاشت از باغچه بیرون
از نگاه غنچه پیداست توو گلوش بغضی اسیره
وقتی حس میکنه تنهاست تفلکی دلش میگیره
رفتن و هی نرسیدن یه سوالِ بی جوابه
دل سپردن به جاده یه فریبه یه سرابه
برگهای زرد خزونی اگه از شاخه جدا شن
میپرند گوشه جاده نکنه خرد و فنا شن
تو نه زردی و نه برگی تو طنین هود و چنگی
قلب تو از جنس شیشه مثل دریاها قشنگی
توی برق اون نگاهت برکه ای از اشک سرده
پشت اقیانوس ذهنت کوهی از حسرت و درده
تو یه گلبرگ سپیدی نقش غصه رو کشیدی
غنچه ای نشکفته بودی خود تو از شاخه چیدی
توی آینه حقیت یه نگاه تازه ای کن
واسه برگشتن به خونه توو خیالت غمزه ای کن
بعد از این زمستون سرد بیا که فصل بهاره
گلدو یخ زنده عشق بار دیگه گل میاره